Rozdział 3

Był weekend. Sobota zapowiadała się być cieplejsza niż zwykle. Kiedy weszłam do kuchni nikogo tam nie było. Mama zawsze pracowała w weekendy od rana, natomiast Harry był śpiochem. Przygotowałam więc śniadanie i nakryłam do stołu.

Gdy byłam gotowa wbiegłam do pokoju Harry’ego wskakując na jego łóżko.

- Jezu, Lisi, odejdź – burknął obrażony przewracając się w łóżku.

- Nie Harry, musisz wstać teraz. – zawołałam odrzucając jego kołdrę na bok.

Dziesięć minut później w końcu usiadł ze mną przy stole. W prawdzie tylko w bokserka, ale zawsze coś. Dużo dziewczyn zjadała zazdrość. Często pytają się, czy nie dałabym im czasem numeru Harry’ego. A on był zwykłym typem faceta. Oczywiście, przyznaje, wyglądał dobrze,  był nawet wysportowany, ale wciąż był moim bratem. Dlatego zastanawiam się, jak to możliwe, że nie ma jeszcze dziewczyny.

- Jak stoimy z naszą urodzinową imprezą? – zapytałam popijając swoją kawę.

- Naszą?

- Daj już spokój Haz, w końcu ja też mam urodziny.

- Ach, no tak, prawda... – uśmiechnął się. Teraz nie potrafiłam sobie przypomnieć, kiedy zdecydowaliśmy, że świętujemy razem. – No więc… Mamy i tak nie będzie. Więc mamy wszystko dla siebie. Muszę ci powiedzieć Lisi, to będzie najlepsza impreza w naszym życiu!

- Okej – potrząsnęłam rozbawiona głową.

- Poza tym potrzebuje cię, żeby zdobyć więcej dziewczyn – mrugnął w moją stronę.

- Jesteś głupi – roześmiałam się i  uderzyłam go w ramię.

- No co? Tak jest – przeciągnął palcami po  lokach, które tak a propos też miałam.  – Przyjeżdża do nas przecież uczeń z wymiany.

Ups, całkowicie o tym zapomniałam. Dziś wieczorem przyjeżdża do nas ktoś na wymianę szkolną z Irlandii. Prawie nic o nim nie wiem, tylko tyle, że jest w tym samym wieku co ja i Harry, no i  nazywa się Niall Horan. Jego klasa z naszej partnerskiej szkoły chciała zostać u nas w Londynie na dwa miesiące. Każdy z klasy kogoś dostaje.

- No tak. Mam nadzieję, że nie jest macho jak inni twoi koledzy.

- Masz coś przeciwko moim kumplom?

- Nic, nic, ale czasami jakoś mnie denerwują słowami „Mogę mieć każdą”.

- Ale taka jest prawda.

- Oni tak mówią, a prawda jest inna – powiedziałam wzruszając ramionami i kończąc śniadanie. Od razu po tym przygotowałam pokój gościny. Moja mama tego nie zrobi. Muszę być gotowa i szczęśliwa, kiedy będziemy witać Nialla. Wyjrzałam na ogród. Basen wręcz wołał mnie w dzisiejszym upale. Tak, mieliśmy basen, nie był on tak duży jak innych, jednak nadawał się na imprezy.

Resztę dnia obijaliśmy się razem z Harrym na słońcu.  Od czasu do czasu skakaliśmy do wody w przeciwnym razie, dzień ciągnąłby się w nieskończoność. Nagle usłyszeliśmy dzwonek do drzwi.

- Otworzysz? – zapytał mój brat, który wyszedł dopiero z basenu.

- Pewnie – wstałam i ruszyłam do domu. Mój ręcznik zostawiłam w ogrodzie zapominając o tym i aktualnie stałam w samym bikini przed zamkniętymi jeszcze drzwiami. Gdy je otworzyłam, zaskoczony chłopak wpadł na mnie. Zapewne wcześniej opierał się o drzwi.

- Louis? – zapytałam zadziwiona. Harry nie wspominał ani słowem, że przyjdzie.

- Hi El. Chciałem was zgarnąć.

- Zgarnąć? Nas?  - nie rozumiejąc uniosłam brwi do góry.

- Tak, Harry dał mi znać, by zabrać was do szkoły. Lottie też zabieram, a twój brat był zbyt leniwy, żeby wziąć metro. – Uśmiechnął się.

- Ah tak… - odrzekłam wciąż będąc lekko zmieszaną. Zerknęłam ukradkiem na zegarek i od razu wiedziałam, że student z wymiany pojawi się lada moment.

- Louis, stary przyjacielu – krzyknął Hazz za mną, po czym prześlizgnął się obok. – Zaraz dołączę. Tak mi przykro, straciłem poczucie czasu. – przybił z Lou piątkę i ubrał na siebie T-shirt, który trzymał w ręce.

- Pływaliście? – Lou przeciągnął palcami po swoich króciutkich włosach.

- Tak, na dworze jest gorąco – odpowiedział Harry śmiejąc się. Nie odezwałam się. A może jeszcze musztardę do tego? *

Szybko pobiegłam do mojego pokoju, naciągnęłam na siebie krótkie spodenki i top. Gdy ponownie znalazłam się na dole wślizgnęłam się w moje japonki i poczłapałam do samochodu Louisa. Po drodze, zgarnęliśmy jeszcze Zayna i Lotte. Zastanawiałam się tylko, dlaczego Lottie nie było tutaj od początku. Jednak przypomniałam sobie, że Louis ma własne mieszkanie.

W milczeniu dotarliśmy do naszej szkoły. To było dziwne, przyjechać do szkoły w sobotę. Przed budynkiem stały już dwa duże autobusy. Zaciekawiona wysiadłam i stanęłam z innymi uczniami. Lottie  ruszyła się razem ze mną podskakując w górę i dół. Przez całą drogę tutaj była niezdrowo pobudzona, w końcu obok niej siedział Zayn.

Dla mnie było to naprawdę zabawne. Jasne, że nie kochałam już Louisa, ale zobaczyć go znów, tak szybko to było dziwne. Ciągle wracały wspomnienia i zmuszały mnie do myślenia. O tym co się stało, a złość wybuchała we mnie od nowa. Jednak nie mogłam tego pokazać. Rozbawiłabym go tym, a reszta uznałaby to również za śmieszną sprawę. Kto wiedział, z iloma osobami już się przespał i czy o mnie zapomniał.

- Proszę o podejście wszystkich uczestników wymiany! – poinstruowała nas nauczycielka i spojrzała na listę – Lina Collins i Charlotte Tomlinson.

Na ustach Lottie zagościł uśmiech, po czym zniknęła na przodzie, gdzie stała już dziewczyna z walizką. Miała długie, brązowe włosy i czarne okulary. Mimo nich, zdałam sobie sprawę, że musi być piękna.

- Hallie Smith i Josh Devine – i tak dalej. Coraz więcej uczniów opuszczało szkolny dziedziniec.

- Wil Franks i Zayn Malik.

…

- Niall Horan i Harry Styles – w końcu! Zadowolona podeszłam z Harrym do blondyna, który uśmiechał się słodko.

- Cześć, jestem Lisi – uniosłam kąciki ust odwzajemniając jego uśmiech i wyciągnęłam swoją dłoń. Jednak on natychmiast objął mnie przyjaźnie.

- Jestem Niall – uśmiechnął się. Musiałam zdusić chichot, jego akcent był tak zabawny.

- Harry – przedstawił się mój brat i przepchnął przyjacielsko Nialla w stronę samochodu Louisa. Jak my wszyscy mamy tam się zmieścić? Nieco sceptycznie nastawiona stałam razem z Niallem przed samochodem, nie pozostało w nim ani jednego wolnego miejsca. Jednak zauważyłam, że w bagażniku nagle pojawiła się ławka z trzema dodatkowymi siedziskami, a nawet Harry, który natychmiast poczuł się bardzo swobodnie. Więc wcisnęłam się razem z Niallem do tyłu, a Louis uruchomił silnik.  

* zapewne odpowiednik naszego "A może frytki do tego"